فناوری

تحول دیجیتال، تغییری شگرف در عملکرد یک سازمان و یا یک کشور با محوریت فناوری‌های تحول‌آفرین است. اینترنت اشیا، رایانش ابری، اپلیکیشن‌های موبایل، رسانه‌های اجتماعی، واقعیت مجازی و افزوده، تحلیل‌گری داده، هوش مصنوعی و بلاک‌چین از مهم‌ترین انواعِ فناوری‌های تحول‌آفرین هستند. تأکید می‌کنم تحول دیجیتال به معنی استفاده تزئینی و مدگرایانه از فناوری‌های نامبرده نیست، بلکه زمانی می‌توانیم مدعی تحول دیجیتالی شویم که این فناوری‌ها، مدل‌های کسب‌وکار، تجربه‌های ذی‌نفعان (مانند مشتریان و کارکنان در سطح سازمانی و شهروندان در سطح ملی) و فرایندهای عملیاتی ما را به نحو مطلوبی زیر و رو کرده باشند.

تحول دیجیتال سازمانی به معنای ساخت سازمانی در تراز عصر دیجیتال می‌باشد. به بیان دیگر تحول دیجیتال سازمانی یعنی ایجاد قابلیت‌های سازمانی جدید که بتواند موفقیت سازمان را در عصر دیجیتال تضمین نماید. اگر این تعریف را مبنای کار قرار دهیم دیگر دچار این خطای راهبردی نمی‌شویم که تحول دیجیتالی را معادل با فناوری اطلاعات بدانیم. گستره تحول دیجیتال کل سازمان است، جایی که باید با به‌کارگیری فناوری‌های تحول‌آفرین کلیه ابعاد سازمان را در عصر دیجیتال بازتعریف نمود. در یک کسب‌وکار دیجیتال نیازمند داشتن استراتژی تحول دیجیتال به‌منظور ایجاد تجربه خوشایند برای ذینفعان به‌ویژه ایجاد تجربه دیجیتال مشتری هستیم. در اقتصاد دیجیتال کنونی بدون دگردیسی دیجیتال که به‌معنای تحول‌آفرینی با محوریت فناوری دیجیتال است، نمی‌توان به اثرات تحول دیجیتال دست پیدا کرد. فراموش نکنیم یکی از مهم‌ترین ابعاد تحول دیجیتال سازمانی ارتقا فرآیندهای کسب‌وکار با بهره‌گیری هوشمندانه از فناوری‌های تحول‌آفرین است.

امنیت سایبری (cybersecurity) به مجموعه اقدامات و تدابیری اشاره دارد که برای حفاظت از اطلاعات و داده‌های ما در فضای اینترنتی لازم است؛ این اقدامات امنیتی از طریق تدابیر، تکنیک‌ها و فناوری‌هایی مانند: رمزگذاری، دیواره آتش، نرم‌افزارهای ضد ویروس، به‌روزرسانی‌های امنیتی و آموزش کاربران به منظور شناسایی و پیشگیری از تهدیدات مجازی اجرا می‌شوند.